Το διήμερο της ΚΝΕ στο Νεστόριο

Φέτος ήμουν για πρώτη φορά σε διήμερο και το Νεστόριο αποδείχτηκε καλή αρχή και σίγουρα με έκανε να ανυπομονώ για του χρόνου, σε μια άλλη ιστορική τοποθεσία. Η άψογη οργάνωση, το πανέμορφο φυσικό (και διακοσμημένο με σφυροδρέπανα και κατακόκκινες σημαίες)τοπίο και η μαζική παρουσία των συντρόφων και όχι μόνο ήταν μερικά μόνο από αυτά που συνέβαλαν για το όμορφο αποτέλεσμα.

Ήταν η πρώτη φορά που κοιμήθηκα σε σκηνί και παρόλο το σιβηρικών αναλογιών κρύο που έκανε το ξημέρωμα, το ευχαριστήθηκα. Στο κάτω-κάτω ήξερα που πάω, ήμουν προετιμασμένος (τουλάχιστον ψυχολογικά, γιατί κατά τα άλλα όχι και τόσο). Με την ευκαιρία συνάντησα και συντρόφους που είχα να δω καιρό, δυστυχώς ο μεγάλος τους αριθμός και το λίγο διάστημα της εκεί παραμονής μας, δεν μου δώσανε την ευκαιρία να αφιερώσω σε όλους τον επαρκή χρόνο. Ίσως όμως και καλύτερα έτσι, αυτό το λίγο είναι και το πιο έντονο και ουσιαστικό.

Το διήμερο όμως μου προσέφερε και άλλα πράγματα, διδακτικά ή πρακτικά αν θέλετε. Έμαθα ας πούμε να στήνω και να ξεστήνω σκηνή (παρεπιπτόντως στο μεγάλο κόκκινο σκηνί αμέσως μετά την γέφυρα εγώ κοιμόμουν και όχι ο σ. Πρωτούλης όπως λανθασμένα ελέχθη) και να ψήνω σουβλάκια (ή τέλος πάντων τελειοποίησα την τεχνική μου σε αυτό.

Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι και αφού ξεμπέρδεψα με τα στησίματα το βράδυ της παρασκευής, το συγκρότημα της ΚΝΕ Θεσσαλονίκης με αποζημίωσε με τα γαμάτα τραγούδια που έπαιξε και με έκανε να χορέψω, κάτι που το κάνω σε εξαιρετικά λίγες περιπτώσεις. Το κρύο όμως με έκανε τελικά να πάω για ύπνο μην αντέχοντας άλλο με το κοντομάνικο.

Το άλλο πρωί με ξύπνησαν με τις φωνές τους οι "ενοχλητικοί" σύντροφοι στις δίπλα σκηνές που από πολύ νωρίς άρχισαν τα δικά τους. Στα "αγαπημένα" επίσης βάζω το τουρνουά μπάσκετ που προσέφερε θέαμα και αρκετό γέλιο, μπορεί το τουρνουά να το κέρδισε η Σαλονίκη αλλά την μάχη της κερκίδας την κέρδισε δίκαια το Αιγαίο, παραθέτω τα συνθήματα που ακούστηκαν: "Σεισμός, σεισμός, κομμουνισμός - περνάει του Αιγαίου ο Κόκκινος Στρατός", και "Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το Αιγαίο, ή με τους πελάτες", μου άρεσε και το "οι πιο τραγέλοι κνίτες είναι οι ακρίτες" από την Αν.Μακεδονία και Θράκη. Το μεσημέρι πολλοί κάνανε "εξόρμηση" στο ποτάμι και οι τρεις ταβέρνες-καντίνες με τα σουβλάκια γέμισαν ουρές θυμίζοντας τα σοβιετικά γιουνιβερμάγκ στα τελευταία τους. Εκεί γύρο μου ήρθε και το μήνυμα στο κινητό για το σημείο συνάντησης των red bloggers. Στη συνάντηση δυστυχώς δεν μπόρεσα να πάω λόγω της χρέωσης που είχα εκείνη την ώρα, αλλά και επειδή το μήνυμα που ...ε-στάλιν ήθελε ειδική αποκωδικοποίηση για να κατανοηθεί η ακριβής τοποθεσία. Μετά οι ομιλίες και το αφιέρωμα στην Μ.Δημητριάδη με αποκορύφωμα τον μεγάλο Αγάθωνα που μας κράτησε παρέα μέχρι αργά.

Κυριακή πρωί ξεστήσαμε τις σκηνές και φύγαμε για την Λυκόραχη και ένα εκπληκτικό μουσικό και λογοτεχνικό πρόγραμμα μας ατσάλωσε το ηθικό και την περηφάνια. Εκεί μίλησε ο σ. Γόντικας από την ΚΕ του κόμματος ενώ χαιρέτησαν εκπρόσωποι από την ΕΔΟΝ και το TKP. Τέλος, ανεβήκαμε πάνω στο βουνό και επισκεφτίκαμε το ιστορικό πυροβολείο του ΔΣΕ όπου και καταθέσαμε στεφάνι.

Αυτή ήταν η εμπειρία μου από το διήμερο, επόμενη μεγάλη συνάντηση το φεστιβάλ τον Σεπτέμβρη.